Araştırma sonuçlarına göre, psikolojik problemlerle boğuşan kişilerde kalp ve damar hastalığına yakalanma oranı oldukça yüksek. Anksiyete bozukluğu ise daha çok kas ve bel-sırt problemlerine neden oluyor. Aslında bu durumun temel sebebi mental problemlerin bozduğu nörokimyasal denge, yani hormon ve benzeri salgıların yapı ve düzenlerinde oluşan bozulma toksik olarak hem doku hem de organlara zarar veriyor. Özellikle bipolar, depresyon ve şizofreni hastalarıyla yapılan bir çalışma, psikolojik rahatsızlığı olan kişileri kansere yakalanma riskinin tam 2.6 kat arttığını gösteriyor.

Zaanediyoruz ki sadece ciddi beyin travmaları yani fiziksel etkenler beynimize zarar veriyor. Aksine, bir insanın kendi beyin hücrelerini öldürmesi ve hatta beyninin ufalmasına sebep olması bile mümkün. Nedeni ise stres. Stres altında vücudumuz birçok hormon ve benzeri kimyasal salgılar. Bunların en bilineni kortizol denen hormondur. Kısa süreli salgılanması problem değil. Ancak psikolojik rahatsızlığı olanlar ve stres altında sürekli yaşayanlarda kortizol beyin hücrelerinin ölmesine ve fonksiyon kayıplarına sebep oluyor. Ayrıca beynimizin ufaldığı da araştırmalarla kanıtlanmış durumda.

Hep depresyonu kişinin iç huzursuzluğu ve veya içsel barışının bozulması olarak görürüz. Ancak yapılan çalışmalar depresyonun daha çok yaşadığımız yerle alakalı olduğunu gösteriyor. Şehirde yaşayanların depresyona yakalanma şansı kırsalda yaşayanlara oranla tam %39 daha fazla. Ayrıca gerekli yağ asitlerinden mahrum kalmak da önemli olan başka bir etken. Özellikle giderek azalan balık tüketimi depresyonda önemli bir sebep olarak görülüyor. Şehir hayatı diğer mental problemlerde de karşımıza çıkıyor. Anskiyete bozukluğu %21, şizofreni ise şehirde yaşayanlarda tam 2 kat daha fazla görülüyor.

Özellikle ülkemizde son yıllarda yaşanan ciddi bilinçlenmeye rağmen, mental rahatsızlıklar, rahatça konuşulabilen ve kişinin kolayca bir uzmana gidip durumunu aktarabileceği seviyede değil. Birçok insan sadece diğer insanların kendileri hakkındaki yorum ve düşüncelerinin negatif olarak etkileneceğini düşünerek bir uzmana başvurmaktan kaçınıyor. Hem de bu rakam hiç de küçümsenecek kadar az değil. En yaygın ve halkın artık grip kadar sıradan görüp hakkında en rahatça konuştuğu depresyonu ve kaygı bozukluğunu yaşayanların tam %49 u uzmana gitmiyor.

Yapılan çalışmalar ortalama bir insanın her gece yastığa başını koyduğunda en azından 1-2 saatini rüya görerek geçirdiğini ortaya koyuyor. Yine ortlama olarak her gece 4 ile 7 adasında farklı rüya görüyoruz. Aynı araştırma insanların beyin dalgalarının rüya esnasında gün içine oranla çok daha aktif olduğunu gösteriyor. Belki bir paradoks gibi kulağa geliyor ama beynimiz dinlenirken aslında rüya görme sırasında çok daha aktif çalışıyor.